در پيِ آن نگاه هايِ بلند، حسرتي ماند و آه هايِ بلند! از ح.مصدق ................ پروازِ آفتاب و نسيم و پرنده را مي دانم و صفايِ دلاويزِ دشت را اما، من اين ميان پروازِ لحظه ها را، افسوس مي خورم پروازِ اين پرنده ي بي بازگشت را. از ح.مصدق علي Comment
